امام حسین(ع)
اَلبَخیلُ مَن بَخِلَ بِالسَّلامِ ؛
بخیل کسی است که از سلام کردن بخل ورزد (سلام
نکند).
بیستم صفر مصادف با دفن جون در کربلا می باشد ،بعد از ده روز از واقعه عاشورا، جمعى از بنى اسد بدن شریف جون غلام ابوذر
غفارى را در حالى که صورتش نورانى و بدنش معطر بود پیدا کرده و سپس او را
دفن نمودند.جون کسى بود که امیرالمؤمنین(علیه السلام) او را به 150
دینار خرید و به ابوذر بخشید. هنگامى که ابوذر را به ربذه تبعید کردند این
غلام براى کمک به او به ربذه رفت و بعد از رحلت ابوذر به مدینه بازگشت و در
خدمت امیرالمؤمنین(علیه السلام) بود تا بعد از شهادت آن حضرت به خدمت امام
مجتبى(علیه السلام) و سپس به خدمت امام حسین(علیه السلام) رسید و همراه آن
حضرت از مدینه به مکه و از آنجا به کربلا آمد. او در کربلا جنگ نمایانى
کرد، تا اینکه اطراف او را گرفتند و زخمهاى فراوانى به او وارد نمودند.
هنگامى که روى زمین افتاد، امام حسین(علیه السلام)سر او را به دامن گرفت و
بلند بلند گریست، سپس دست مبارک را بر سر و صورت جون کشید و فرمود:
«اللّهُمِّ بَیِّض وَ جْهَهُ وَ طَیِّب ریحَهُ وَاحْشُرْهُ مَعَ مُحَمَّد
وَ آل مُحَمَّد(علیهم السلام)» «بارالها رویش را سفید و بویش را خوش فرما و
با خاندان عصمت(علیهم السلام)محشورش فرما.(1)
ـــــــــــــــــــ
1-تقویم شیعه، صفحه 33.http://makarem.ir/